Yashel kuzlе \Яшел күзле

алар бии таңга кадәр болыннарда.
сокланасың: менә ләса – яшьлек үзе!
алар елый, яшеренеп үләннәргә –
үзләредәй яшел күзле, яшел күзле.

алар көлә – кыңгыраулы үзән буйлап
уйнап кына йөгерек җил узганмыни!
алар китә, артларыннан эз калдырмый,
берәүгә дә үч сакламый, кызгандырмый.

алар көтә – айга, елга сузыламы,
сузыламы бер гасырга, аннан ары...
алар кача кешеләрдән ераккарак,
сизә калса сүзләрендә ялган барын.

алар белә: югалсалар – ахыр булыр.
төсләре дә онытылыр, үзләре дә.
дөнья биер, шашып-шашып, үз көенә,
бик иске дәрт күмерләнер күзләрендә.

...бераз кырку тоелыр ул август төне:
нәкъ ирек һәм җуелмаган хәтер төсле.
һәм оза-а-ак чык кипми торыр үләннәрдә –
кемнедер бик хәтерләтеп – яшел күзле.

Луиза Янсуар сүзләре

Зеленоглазые
они танцуют до рассвета на лугах.
восхищаешься: вот она - сама юность!
они плачут, тайно зарывшись в травы,
и травы эти зеленоглазы, как и они.

они смеются - будто по долинам, усыпанным колокольчиками,
играючи пробегает беззаботный ветер.
они уходят, не оставляя за собою никакого следа,
ни держа в сердце желания мести, ни вынуждая никого жалеть о потере.

они ждут - месяцами, годами,
ждут без устали, даже если ожидание длится целый век, и даже больше века...
они прячутся от людей, зарываются в себя,
если почувствуют в их словах обман.

они знают: если потеряются - это будет конец.
и лица сотрутся из памяти, и сами они.
а мир будет безумно танцевать под свой старый мотив,
и очень древняя страсть обуглится в его глазах.

...запомнится своей легкой горчинкой та ночь августа,
той горчинкой, что присуща свободе и памяти, не освобождающей.
и долго-о-о не высохнет после роса на травах,
кого-то упорно напоминая - зеленоглазого.

Слова: Луиза Янсуар

Green-eyed

they dance till dawn out in the meadows.
mesmerizing: this is the youth itself!
they cry, burrowed secretly in the herbs
and herbs are green-eyed, like they are.

they laugh - like valleys bestrewn by bellflowers
are touched by playful wind that’s passing by!
they disappear without a trace,
with no desire for vengeance in their hearts,
with no one to be sorry for the loss.

they wait - for months and years, wait tirelessly,
even for a century and even more...
they hide from people deep inside themselves
at any sign of deceit in their words.

they know - if they get lost, this will be it.
their faces will be forgotten, and so will they themselves.
while the world will keep dancing recklessly to its old rhythm
with the ancient passion growing charred in its eyes.

that autumn night will stay in memory for its slight bitter taste,
the kind of bitterness that's usual for the freedom and the past not setting free.
and the dew will not dry out on the herbs for long,
resembling someone - someone green-eyed.
Lyrics: Luiza Yansuar