Yashel kuzlе \Яшел күзле алар бии таңга кадәр болыннарда. сокланасың: менә ләса – яшьлек үзе! алар елый, яшеренеп үләннәргә – үзләредәй яшел күзле, яшел күзле. алар көлә – кыңгыраулы үзән буйлап уйнап кына йөгерек җил узганмыни! алар китә, артларыннан эз калдырмый, берәүгә дә үч сакламый, кызгандырмый. алар көтә – айга, елга сузыламы, сузыламы бер гасырга, аннан ары... алар кача кешеләрдән ераккарак, сизә калса сүзләрендә ялган барын. алар белә: югалсалар – ахыр булыр. төсләре дә онытылыр, үзләре дә. дөнья биер, шашып-шашып, үз көенә, бик иске дәрт күмерләнер күзләрендә. ...бераз кырку тоелыр ул август төне: нәкъ ирек һәм җуелмаган хәтер төсле. һәм оза-а-ак чык кипми торыр үләннәрдә – кемнедер бик хәтерләтеп – яшел күзле. Луиза Янсуар сүзләре Зеленоглазые они танцуют до рассвета на лугах. восхищаешься: вот она - сама юность! они плачут, тайно зарывшись в травы, и травы эти зеленоглазы, как и они. они смеются - будто по долинам, усыпанным колокольчиками, играючи пробегает беззаботный ветер. они уходят, не оставляя за собою никакого следа, ни держа в сердце желания мести, ни вынуждая никого жалеть о потере. они ждут - месяцами, годами, ждут без устали, даже если ожидание длится целый век, и даже больше века... они прячутся от людей, зарываются в себя, если почувствуют в их словах обман. они знают: если потеряются - это будет конец. и лица сотрутся из памяти, и сами они. а мир будет безумно танцевать под свой старый мотив, и очень древняя страсть обуглится в его глазах. ...запомнится своей легкой горчинкой та ночь августа, той горчинкой, что присуща свободе и памяти, не освобождающей. и долго-о-о не высохнет после роса на травах, кого-то упорно напоминая - зеленоглазого. Слова: Луиза Янсуар Green-eyed they dance till dawn out in the meadows. mesmerizing: this is the youth itself! they cry, burrowed secretly in the herbs and herbs are green-eyed, like they are. they laugh - like valleys bestrewn by bellflowers are touched by playful wind that’s passing by! they disappear without a trace, with no desire for vengeance in their hearts, with no one to be sorry for the loss. they wait - for months and years, wait tirelessly, even for a century and even more... they hide from people deep inside themselves at any sign of deceit in their words. they know - if they get lost, this will be it. their faces will be forgotten, and so will they themselves. while the world will keep dancing recklessly to its old rhythm with the ancient passion growing charred in its eyes. that autumn night will stay in memory for its slight bitter taste, the kind of bitterness that's usual for the freedom and the past not setting free. and the dew will not dry out on the herbs for long, resembling someone - someone green-eyed. Lyrics: Luiza Yansuar

Takhetle konem \ Тәхетле көнем Тормышымның иң бәхетле көне, Иң тәхетле көне — бүгенем. Йолдызларны узып, тузып-тузып, Әллә кая оча күңелем. Борчулар да, тавыш-гауга да юк, Юк кимсетү, әләк-чәләк тә. Күзләремнән шатлык яше ага, Тыяр өчен юк бер сәбәп тә. Эзен-эзгә, үзен көзгә куеп, Уңышларым йөгерә ыргылып. Керфекләрем ачам — күңел тәрәзәмә Яз кояшы керсен ургылып. Яз кояшы керсен, Керсен, сезне күрсен, Башлы-күзле булган улларым. Сез бит минем төнгә көн укмашып, Җыр кушылып туган елларым! Эльмира Шарифуллина сүзләре Тронный день Самый счастливый день в моей жизни, Самый тронный день - сегодня. Обгоняя звезды, разлетаясь, Куда-то летит душа моя. Нет ни беспокойств, ни криков, ссор, Нет унижений, пересудов, сутолок. Текут слезы счастья из глаз, И нет причины перестать плакать. След во след, к осени себя устремив, Бегут мои успехи, не таясь. Распахиваю ресницы, чтобы в окошко души Весеннее солнце устремилось. Весеннее солнце, оно пусть войдет в дом, Войдет, в мой дом, и вас увидит, Мои подросшие умницы сыновья. Вы же мои годы, рожденные из смешения дня и ночи, Где песни давали свои новые ростки. Слова: Эльмира Шарифуллина Throne Day The happiest day in my life so far, The throne day is today. Passing the stars, dissipating, My soul is flying somewhere far away. There is no concern and no quarrel, No resentment and no vanity. Tears of happiness flow from my eyes, And there’s no reason to stop crying. Step in step, towards the autumn, My triumphs run wild. I open my eyelashes wide, for the spring sun To burst through the window of my soul. The spring sun, let it enter, Enter and see you, My grown up, clever sons. As you are my years, born from nights and days, Where songs would sprout. Lyrics: Elmira Sharifullina

Aiterseng \ Әйтерсең Әйтерсең мәңге бу җирдә тын зәңгәр көннәр генә. Җил дөнья үзәннәрендә шаяра гөлләр белән. Йолдызлар күз кыса ерак галәмгә илткән юлдан, хыял утларының гигант идарә пульты сыман!.. Кошларның кичке көтүе, кыйгачлап шәфәкъ ягын әйләнә дә, эңгерлеккә югала кереп тагын... Йолдызлар күз кыса ерак галәмгә илткән юлдан, хыял утларының гигант идарә пульты сыман!.. Күтәрелә төн эченнән Мәңгелек тавышлары: кемнәрнең бәхеттән елап йә көлеп кавышканы! Үткән сагыштан "тып " итеп яшь тама мендәренә... Әйтерсең язгы бу җирдә бәхетле өннәр генә. Йолдызлар күз кыса ерак галәмгә илткән юлдан, хыял утларының гигант идарә пульты сыман!.. Роберт Әхмәтҗанов сүзләре. Будто бы Будто бы вечны на этой земле только тихие синие ночи. Ветер на долинах мира Резвится, вон, с цветочками. Звезды подмигивают на тех дорогах, что ведут в глубину далеких галактик, звезды – будто гигантский пульт управления света наших мечтаний сокровенных. И вечернее птичье стадо, клином своим изрезав закат, кружит, кружит, затем погружается в пламенеющую мглу опять. Звезды подмигивают на тех дорогах, что ведут в глубь далеких галактик, звезды – будто гигантский пульт управления света наших мечтаний сокровенных. И поднимаются из глубины ночи звуки, и это – Вечности звуки: кто-то плача от счастья, смеясь кто-то, сливается в едином порыве с любимым! И от печали, что миновала, капают слезы на подушку… Будто будут теперь на этой земле звучать лишь счастья возгласы и вздохи. Звезды подмигивают на тех дорогах, что ведут в глубь далеких галактик, звезды – будто гигантский пульт управления света наших мечтаний сокровенных. Слова: Роберт Ахметзянов As if As if the only eternal things on the earth Are the quiet blue nights. The wind is playing with flowers In the valleys of the world. The stars are winking down the roads that lead To the depths of the far away galaxies, The stars are like a giant control panel For our inner light! The flock of birds at eventide Cuts through the sunset with its wedge, Circles and circles around, And then falls back into the flaming haze... The stars are winking down the roads that lead To the depths of the far away galaxies, The stars are like a giant control panel For our inner light.... And from the deep of night come the sounds, And these are the sounds of Eternity, Someone is crying happily, someone is laughing, Someone joins with his beloved in a single impulse. And from the grief that passed, the tears are falling on the pillow... As if the only thing that will sound on the earth from now on Is the sound of happiness. The stars are winking down the roads that lead To the depths of the far away galaxies, The stars are like a giant control panel For our inner light... Lyrics: Robert Akhmetzyanov

Galamnar \Галәмнәр эрегән шәһәргә яңадан туң бәреп, фонарьлар кабынган чагында, кытыршы кулларым бу кичтән элгәре кагылган сызыклар тынлыгын сагына. һәм йөзә кыйшайган түбәләр өстеннән әллә ай, әллә ят галәмнәр корабы, аннан күк йөзенә битараф төс иңә. син, шуңамы, тагын ятсынып карадың. мин, шуңамы, тар балкон киңлеген сулап булмас куе төтенгә тутырдым. галәмнәр сугышын кешелек иң элек бу кичтә үзенә оттырды. Йолдыз Миңнуллина сүзләре Галактики на растворенный город вновь сталкивая мерзлоту, когда фонари зажигаются, шершавость рук тоскует по касаниям, что были до этого вечера. и плывет над перекошенными крышами то ли месяц, то ли корабль чужих галактик, от которого исходит безликий цвет на небо. потому ли ты опять посмотрела диковато, как неродной. потому ли я тесное пространство балкона вгоняю в густой дым, что дышать невозможно. войну галактик человечество сегодня в первую очередь проиграло самому себе. Слова: Йолдыз Миннуллина Galaxies pushing frost upon the melted town when the street lights are turning on, the roughness of the hands misses the touch that they felt the night before. and above the crooked roofs flies the moon or maybe a starship from some unknown galaxies and beams blankly onto the sky. Is it the reason you looked so aloof again. Is it the reason I filled the balcony with the thick smoke, unable to breath. The mankind lost the galaxy war, in the first place, to itself. Lyrics: Yoldyz Minnullina

Ballu \ Бәллү Әлли-бәлли-бәлли-бәү. Минем кызым инде дәү. Караңгыдан курыкмый. Күзен йома да йоклый. 1 Бигрәкләр дә татлы соң, Берни бүлми йокысын: Каңгылдашкан казлар да, Кешнәгән ат абзарда, Йокла, йокла, курыкма, Төлке килгән бурлыкка. Әлли-бәлли-бәлли-бәү. Минем кызым инде дәү. Караңгыдан курыкмый. Күзен йома да йоклый. 2 Бигрәкләр дә татлы соң, Берни бүлми йокысын: Сызгырган җил морҗада, Ят кыштырдау чормада. Йокла, йокла, уянма, Бичура туе анда. Әлли-бәлли-бәлли-бәү. Минем кызым инде дәү. Караңгыдан курыкмый. Күзен йома да йоклый. 3 Бигрәкләр дә татлы соң, Берни бүлми йокысын: Чикерткәләр сайравы, Акбайның һау-һаулавы, Йокла, берни белмичә, Узсын Убыр күрмичә. Ялантәпи җилдерә. Иярә җил җиңенә. Карурманнар кичә ул. Чишмәдән су эчә ул. Ә чишмәсе хикмәтле – Лачын итә йөрәкне! Көлә-көлә йөгерә, Иярәләр төлкеләр. Бичуралар көлешә, Убыр, куркып, бөрешә. Кайтып җитә өенә, Бишегенә иелә. Ә бишектә тупырдап Йоклый берәү – чупылдап. Әлли-бәлли-бәлли-бәү. Минем кызым инде дәү. Караңгыдан курыкмый. Күзен йома да йоклый. Күзен йома да йоклый. Күзен йома да... Тссс! Луиза Янсуар сүзләре. Колыбельная Баю-баюшки-баю. Моя дочка уже взрослая: Темноты она не боится, Глаза закрывает и спит. 1 Так сладок сон ее, Ничто и никто не способны нарушить: Ни гуси, что гогочут, Ни лошади, что ржут. Спи, спи, не бойся, Это лиса пришла для воровства. Баю-баюшки-баю. Моя дочка уже взрослая: Темноты она не боится, Глаза закрывает и спит. 2 Так сладок сон ее, Ничто и никто не способны нарушить: Ни ветер, что свистит в трубах, Ни кто-то чужой, что шуршит на чердаке. Спи, спи, не бойся, Это там домовые праздник устроили. Баю-баюшки-баю. Моя дочка уже взрослая: Темноты она не боится, Глаза закрывает и спит. 3 Так сладок сон ее, Ничто и никто не способны нарушить: Ни пение сверчков за окном, Ни гавканье дворняги Акбая. Спи, спи, ничего не зная, Пусть Упырь проходит, не заметив тебя. Мчится босоногая, Мчится ветер вслед за ней. Проходит она сквозь дремучие леса, Пьет воду она из родника. А вода там волшебная – Сердце любого превращает в сокола. Смеется она радостно, и мчится дальше, За нею мчатся вдогонку маленькие лисята. Домовые, заразившись ее весельем, улыбаются, А Упырь, испугавшись, съеживается. Возвращается обратно домой, Над колыбелью наклоняется. А в колыбели, дрыгая ножками, Спит дитя и смотрит сон, сопя. Баю-баюшки-баю. Моя дочка уже взрослая: Темноты она не боится, Глаза закрывает и спит. Глаза закрывает и спит. Глаза закрывает и... Тссс! Слова: Луиза Янсуар Lullaby Rock-a-bye, baby, rock-a-bye My little daughter has grown up already: She is not afraid of darkness, She closes her eyes and sleeps. 1 She sleeps so deep that nothing can wake her, Neither the gooses that gaggle, Nor the horses that neigh, Sleep, sleep, don’t be scared, It’s just the fox that came to steal. Rock-a-bye, baby, rock-a-bye My little daughter has grown up already: She is not afraid of darkness, She closes her eyes and sleeps. 2 She sleeps so deep that nothing can wake her, Neither the wind that hums in the pipes, Nor someone strange who rustles in the attic. Sleep, sleep, don’t be scared, It’s just the boggarts celebrating something. Rock-a-bye, baby, rock-a-bye. My little daughter has grown up already: She is not afraid of darkness, She closes her eyes and sleeps. 3 She sleeps so deep that nothing can wake her, Neither the crickets chirring outside, Nor Akbay, the yard dog, barking. Sleep, sleep unaware, let the Ghoul pass and not notice you. Runs, she runs bare-footed, Wind is following her, She passes through the deepest forests, She drinks water from the creek, And it’s the fairy water: It turns the drinker’s heart into a hawk. She’s laughing joyfully and runs on, The baby foxes running after her, And boggarts smiling. The Ghoul is frightened and it shrinks in size, She is back home, and leans over the craddle, And there’s the baby, dreaming calmly. Rock-a-bye, baby, rock-a-bye. My little daughter has grown up already: She is not afraid of darkness, She closes her eyes and sleeps. Closes her eyes and sleeps. Closes her eyes and… Lyrics: Luiza Yansuar

Amanat \ Әманәт Син көннән-көн ераграк миннән, Мин көннән-көн сиңа якынрак. Сул җилкәмә кагыла да тының, Давылларны кичәм сабыррак. Син көннән-көн җәемрәк миңа, Мин көннән-көн синең кышыңрак. Менә фонарь, йомшак тәпи эзе, Һәм ылыслар... монда ышыграк. Мин көннән-көн өлкәнрәк синнән, Син көннән-көн миннән үсмеррәк. Тик бер нәрсә үзгәрешсез, шул ук: Нәкъ бер яшьтә һаман безнең йөрәк. Бу игезлек никтер үтәләсе Әманәткә тора охшабрак. ...Мин көннән-көн ышанамрак сиңа. Җир көннән-көн кала бушабрак. Луиза Янсуар сүзләре. Нечто, доверенное на хранение Ты с каждым днем все больше отдаляешься от меня, Я с каждым днем все больше становлюсь ближе к тебе. Левым плечом неожиданно вдруг чую твое дыхание, И начинаю преодолевать бури смиреннее. Ты с каждым днем все больше становишься для меня летом, Я с каждым днем все больше становлюсь твоей зимой. А вот, и фонарь, видишь. И мягкий след лап на снегу. И хвойные ветки… Здесь – твое укромное место. И мне – теплей. Я с каждым днем становлюсь тебя взрослее понемногу. Ты с каждым днем становишься все более… подростком. И лишь одно остается вечно неизменным: Точь-в-точь одного возраста наше с тобою сердце. И это чувство родства отчего-то похоже на нечто, Что мне доверили на хранение, и что я должна возвратить когда-нибудь. …Я с каждым днем все больше доверяюсь – тебе. Земля с каждым днем все больше пустеет И расширяется – Без тебя. Слова: Луиза Янсуар Something given for safekeeping. Each day, you are further from me. Each day, I am closer to you. I feel your breath on my left shoulder, And it helps me withstand the storms of life. With each day, you become more like a summer to me. With each day, I become more like your winter. And there’s the lantern, and a trace of light paws on the snow, And spruce branches. This is your sacred place, And I feel warm. Each day, I become older than you. Each day, you become younger. The only thing that stays the same Is our heart, of exact same age. And this feeling of kinship is like something That I’ve been given to keep safe and must return some day. Each day, I trust you more and more Each day, the earth is wider and emptier — without you. Lyrics: Luiza Yansuar

Ozatu \ Озату Таң атканда көзге җилләр Уяттылар күлнең сагышын. Соңгы казлар очып китте бүген Төркем-төркем булып. Ярышып. Соңгы казлар очып китте. Көтмәделәр кояш нурларын. Очрашулар көтеп калган күлгә Онытмаслар микән юлларын? Тезелешеп очты казлар Болытларга, ахры, ияреп. Ак кар булып ятып калды Каурыйлары җилдә тирбәлеп. Тезелешеп китте казлар. Соңгы төркем юлга кузгалды. Җәй буена күлне иркәләгән Моңнары да китеп югалды. Ялгыз калган моңсу күлне Юатырга китте уйларым. Каурыйларны кочып елаганда Мин бит, бәгърем, сине уйладым! Азат Мирзгаязов сүзләре Прощание Когда опускался рассвет, осенние ветра Будили печаль озера. Последние гуси улетели сегодня, Стаями, опережая друг друга. Последние гуси улетели, Не дождавшись лучей зари. Озеру осталось ждать их возвращения, Не забудут ли обратной дороги? Строем ровным улетели гуси, Примкнув к белоснежным облакам. И белым снегом землю покрыли Перья, что ветер принес. Строем ровным улетели гуси, Последняя стая отправилась в путь. И уже растаяли их голоса, Что все лето гоготали на радость всем. И мысли мои отправились вслед Утешить озеро осиротевшее. Касаясь их перьев, когда плакал я, То думал, любимая, знай, о тебе. Слова: Азат Миргаязов The farewell At break of dawn, the autumn winds Would wake the lake’s yearning. The last geese flew away today In flocks, chasing each other. Last geese flew away, Without waiting for the morning sunlight. The lake is left to wait for their return, And hope they don’t forget the way. The geese flew away in perfect line, As if they merged into the clouds themselves, And their feathers, like the snow, remained Swaying in the wind. The geese flew away in perfect line. The last flock had taken off. And even their voices, that used to sing all summer, Have faded. My thoughts went to the lonely lake, To comfort it, And when I touched their feathers and cried, I thought about you, my love. Lyrics: Azat Mirgayazov

Tanyisyngmy \ Таныйсыңмы Быелгы көз мине якын итә – капыл килеп, күзләремне каплый – таныйсыңмы, имеш – калтыранган купшы карчык кебек – беркатлы. Таныйсыңмы, имеш – төче тыны чәчләремдә давыл тузгыта, сулып барган соңгы азгынлыгы кызганыч та кебек, кызык та. Мин көзләрнең үзгәләрен беләм, тезләндереп, кулын үптергәнен – тын ялвару тулы бу күзләргә “танымадым” диеп үтергәме? Гамьсез сурәтемә үртәлгәндәй, көрсенә дә каргый Алласын, әйтерсең лә, көяз тәхетенә варис булып миңа каласы. Йолдыз Миңнуллина сүзләре. Узнаёшь ли? Нынешняя осень тепло ко мне относится - резко подходит и прикрывает глаза ладонями - узнаёшь, мол? Такая бесхитростная, как молодящаяся дрожащая старушка. Узнаёшь, мол? Её заискивающее дыхание поднимает бурю в моих волосах, её увядающая последняя разнузданность вызывает жалость, ну и забавно это тоже. Я помню другую осень, ту, что заставляла преклонить колено и руку целовать… а этим глазам, полным тихой мольбы - что сказать? пройти, сказав, что не узнаю? Раздражаясь от моей беспечности, вздыхает и проклинает своего Бога, будто я и есть наследник её щегольского трона. Слова: Йолдыз Миннуллина «Do you recognize?» This year’s autumn treats me so warm, comes suddenly from behind, covers my eyes - «do you recognize?» - so guileless, like an old lady, who tries to look younger, with her trembling hands. «Do you recognize?» - her ingratiating breath touches my hair. her last, fading passion is pitiful, yet funny. I remember the other autumns - they once could make me kneel and bow, what do I say now to these begging eyes, «I don’t recall» - and walk away? She sighs and curses her old god, annoyed by my audacity, as if I am in fact an heir to her gallant throne. Lyrics: Yoldyz Minnullina