ul jyr Ул жыр сине эзләп табар әле, Синең эздән барыр, бикфорд бавындагы ут кебек. Бер җылатыр әле, сулкылдарсың — үз капкасын тапмый бәргәләнгән, тәгәрәгән мескен туп кебек! Ул ут барыр янып синең эздән, — Кит офыкка, хет аш болытка. Яшен уты кебек гөлтләп янар, күк чакмасын чагып, төнен табар, Ялкын булып тамар: «Онытма! Онытма!...» А, ул сине бер уятыр әле, мең уйлатыр әле яңадан. Үкенечле моңым бар аңарда, — куңел яраларын дәваларга табылмас шул, булмас дәвалар! Мин бу җырны сиңа атап юллыйм, бер сагынсын диеп Киләчәк. Ник тыңладым, диеп, үкенерсең, бер күрерсең әле, бер күрерсең, — Ул киләчәк сиңа киләчәк!.. Күк астына аны җибәрәм мин, болытларга, атылып сайрар тургай янына. Комач усак итеп кабызам аны икәү йөргән Мирәт тавында! Әфсен итеп Мин җибәрәм аны, — суга — балык, күккә — кош итеп. Ул җыр сине эзләп табар әле, — тавышыңнан танып, ишетеп... Ул сагынып тәрәзәңә килер, Эңгер төшкәч, Зәңгәр кич җитеп. Ул җыр сине эзләп табар әле, — бер янарсың зәңгәр ялкында! Бик ерак та түгел, бик якын да — Ул җыр...Ул җыр... Синең хакыңда... ul jyr \ эта песня Тебя еще отыщет эта песня, пройдет в следах твоих, как пламя по шнуру бикфорда. Вот доведет до слез, и станешь биться, как бедный мяч, ища свои врата, колотится, по полю мчится. То пламя по следам твоим пойдет — хоть в горизонт, хоть в небо вознесись. Как молния зажжется, воспылает и высечев искру, найдет в ночи, Закапает огнем: «Ты помни! Не забудь!..» Она тебя еще разбудит, а.. Проникнет в твои мысли вновь и вновь. В ней есть мои печаль и сожаленье, — Чтоб исцелить души ранения не будет средств, нельзя их отыскать! Я посылаю эту песнь тебе, пусть Будущее вспомнит все с тоской. Услышав, сокрушишься ты еще, еще увидишь, правда, ты увидишь, — Она дойдет к тебе, Она дойдет! Я в поднебесье запущу ее, За облака, К взмывающему в них жаворонку. Осиной красною нас помнящей Мерет-горы ее зажгу я. Пошлю ее, шепнув заклинаньем, — В воду — рыбой, В небо — соловьем. Эта песнь тебя еще отыщет, — По голосу узнает... Да услышит… Истосковавшись, подойдет к оконцам, на сумерках с вечерней синевой. Тебя еще отыщет эта песня, — И синим пламенем ты полыхнешь! Не далеко она, и не близко — Песня... Песня эта... О тебе... Автор стихотворений: Роберт Ахметзянов Перевод с татарского: Миляуша Гафурова

iyun Иртән әле син йоклаган чакта, күкрәгеңә тартып ак юрганны, дөнья рәхәтләнеп мунча керде, яңгыр коендырды газоннарны. Җир парлана, җирдә – яфрак исе. Иделемнән диңгезләргә чаклы җир чабынды кояш ләүкәсендә, җилкәсеннән гөрләвекләр чапты! Йөрде күкрәү июнь күге буйлап, күкрәп йөрде түбән регистрда, офыкларга китеп юашланды, сөю булып керде минем җырга. Тәрәзә ачтым. Ак болытлар оча, өй түремдә җил дә юкә шавы… Җир шундый яшь! Җирдә июнь тора. Мәхәббәтен чатта көткән чагы!.. iyun \ июнь Еще зарей, пока с тобой был сон, и одеяло на твоей груди, мир искупался всласть в банном пару, и ливень чисто выкупал газон. В пару земля, в ней запах лиственный. От Волги от моей и до морей — в поло́ке солнца парилась земля. с горячих плеч бежали ручейки! Гулял по небосводу июня гром, ходил, в регистрах нижних громыхал, чуть присмирился, выйдя в небосклон, и вылился любовью в песнь мою. Окно открою... Облаков полет. В дому моем ветер да липы шум... Как же юна земля! На земле июнь. Любовь свою на перекрестке ждет. Автор стихотворений: Роберт Ахметзянов Перевод с татарского: Миляуша Гафурова

yarlar Тын ярлар ишелә шаулап, сискәнеп куя таллар. Тик кичә генә сыман да, еракта икән, томанда кул изәп калган ярлар… Сискәнеп куя таллар… Тын ярлар ишелә шаулап, тын ярлар тавышлана. Чакырып үткән көннәрне, исемен дәшеп кемнәрнеңдер күңелләр сагышлана. Тын ярлар тавышлана!.. yarlar \ берега Рушатся тихие берега, вздрагивают ивы вдруг. Словно было вчера, да уже остались далеко, из туманов машут руками любимые... Вздрагивают ивы вдруг… Рушатся тихие берега, берега тихие шумят. Зовя назад прошедшие те дни, называя чьи-то имена, сердце все тоскует. Берега тихие шумят!.. Автор стихотворений: Роберт Ахметзянов Перевод с татарского: Миляуша Гафурова

qabatlanu Көннәрнең — көннәрдә, гөлләрнең — гөлләрдә, җилләрнең — җилләрдә кабатлануы! Хисләрнең — хисләрдә, кичләрнең — кичләрдә, яшьлекнең — яшьлектә, кабат януы Кояшның — офыкта, янгырның — болытта, минутның — минутта кабатлануы! күңелнең — күңелдә, язларның — язларда, назларның — назларда. кабатлануы! таңнарның — таңнарда, эңгернең — эңгердә гомернең — гомердә кабатлануы! Елларның — елларга елганың — елгага тармакның — тармакка тармаклануы! тормышның - тормышта, сулышның - сулышта тумыштан тумышка канатлануы! qabatlanu \ повторение днями — дней, цветами — цветов, ветрами — ветров повторение! в страстях — страстей, в вечерах — вечеров, в юности — юности вновь горение солнца — в небосклоне, дождя — в туче, минуты — в минуте повторение! в сердцах — сердец, в апрелях — апрелей, в нежностях — нежностей повторение! рассветов — в рассветах, сумерек — в сумерках, жизни — в жизни повторение! годов — годами, реки — реками, ветви — ветвями ветвление судьбы — в судьбе, дыхания — в дыхании, от рождения к рождению окрыление! Ворона, воробей, вылети в окошко! Моему дитятку голову намажь медом. Ворона, воробей, вылети в окошко! Моему дитятку голову намажь маслицем. Автор стихотворений: Роберт Ахметзянов Перевод с татарского: Миляуша Гафурова